kulaklarıma doldurdum sesini

duymuyorum kimseyi...


bir hayalden çıkıp geliyorum

ömrümün tüm asfaltları ışıldıyor

sesin sesimde mahkum ediliyor

yargısız bir sevdayı ördüm saçlarında

bütün sokaklarımda çocukluğunu büyüttüm

ışıkların rengini yeniden boyadık

şimdi ne yöne baksak, umut

biliyor musun? alsan avuçlarımı göğsüne

kaç şehir kavrulur o ateşle

kaç mevsimi baştan yazarız

iklimler yıkanır gözlerimizde

bir işçinin aşksız mesaisine katık oluruz

ve tanığıyızdır tüm yorgun masalların günahına

bir gün çıkıp gelirsen eğer

hangi bahçede açmaz çiçekler

hangi deniz ılımaz

hangi bulut ıslatmaz ellerimizi

şimdi bir şarkı söylesen ölebilirim

kanatlarımı takıp uçabilirim bir kaç ülke uzağa

başkaldırabilirim utangaç bir yasağa

gözlerinden gülümseyebilirim tüm esmer yalanlara

tereddütlü bir şiir yazabilirim

her an başkenti ilan edilebilirim gözlerinin

tüm ormanlarımı yakabilirim

avuçlarımda esrik bir sancı bu gece

sılamı unutup yürüyorum bir göçe

şehirler vedalaşıyor en sevimli haliyle

boynumu büküp ıslatsamda bir gidişten artakalanları

içimde koca bir ordu uyurken hem de

tüm savaşları bitirip, bir rüyayı başa sarıyorum

lambayı kapatıp, boş yere yoruyorum kulaklarımı

oysa ben rüyaları sesli sanıyordum

kırılıyorsun, içinde kalıyorum



....



Teşekkürler Feyza, Teşekkürler Okan


Saygıyla


....

. , !