kirk iki derece ateşle öperdim dudaklarından
dizlerimiz yanık kokardı gecenin en mahrem yerinde
kayan yıldızları biriktirirdik pencere önünde
seslerimiz susardı
gözlerimize rüzgâr kaçardı
derken bir yağmur ağlardı
bir sigarayı içerdik iki dudak
her gece ay banyosu yapan çıplak oda da soyunuşunu unutamamak ne demekti giyinirken
eylül’ü laciverte boyardık sen istersen
gökkuşağının ilk katilleri olurdu renklerimiz
yak gözlerimin zifirini dağılsın kirpiklerim
can havli olsun telaşımız
uzaklara küfredelim çatlasın yollar
yanıma gel sevgilim


"bir nedeni yok yalnızca öptüm"






bütün papatyaları gömdüm arka bahçeye
toprak topladım sepetime ölüyor ölmüyor fallarına bakalım
tetanoz yayılsın damarlarımıza paslı öp beni
parmak uçlarım neşter acısı gibi sızlasın sırtında
yasak elmaları bölelim tam ortasından
yoksun ama varsın ya yanımda korkuyorum kaybolacaksın
cinnetle çekiyorum seni içime
teslim ol sevgilim


"bir nedeni yok yalnızca öptüm"






kırmızı ve kötü çocukları terk et cami avlusuna doğmadan
ağlarlarsa bizi de terk et ve kaç
zaten tabiatına aykırı mavi patikler
oysa bir kız çocuğu tasarlıyorum aklımda
elleri hiç kirlenmeyecek gibi masum beyaz
asit yağmurlarına atasım ya da hiroşima’da unutasım geliyor sonra
dünyaya gelen her canlı tecilli ölü nasılsa
ölsün yâren’ler
yeter ki gitme sevgilim


"bir nedeni yok yalnızca öptüm"






kalbime tırmanıyor amansız bir maraz
ne kadarlık ömrü var diye soran hasta yakınları cemiyetine üye ol
belki bir kaç asır daha severim seni
yırtık rahibeler tütsü yakıyor başımda
ben kilise ritueli bilmem ki
hayır hayır burda ölmeyim
mor olacaktı kefenim öyle vasiyet etmiştim hatırla
çift kişilik tabutta uzan yanıma sevgilim
gözlerimi sen kapa


bir nedeni yok yalnızca öp beni


...