bugünkü bahsimiz geometri
ana yitik omuzlara değen teğet çığlıklar
yanakları deniz
lirik sürtünmesiz şefkat
yaprak yaprak terlemek
saksıda hapis çiçekler gibi
anlamı bağırda saklı o hilâfet
en büyük biyolojik felâket
anlamazsınız ama
yaşıyorsa anneniz




çakılır duvara halılar
çerçeve alır tülbentler
hep yılkıdadır zaman
arada değip geçer nasihatler
bir âh ki hep tüter
içten içe yanar dağlar
ve avuç içinde sönmeyen bir ateş
dağlar, dağlar, dağlar
hissedersin melekler hep güler
öğrenirsin
kabuk yarılırsa bel verir meyve
kök kırılırsa ne dal kalır ne gül



ağarsa saçların sen yine beleli bebeksin kucağında
yine eksiksin dünya senin olsa
elbet bir gün anlarsın
sıkılı yumruktaki şehâdet o
çiğ yumurtadaki lezzet de
sen acımaksan hünkârın o
sen doğduğunda büyüdü o
sen doğduğunda öldü!
işte o zaman gömdün aslında!
ilk ağladığında
hep öyledir
dünyayı yaksan yine meleksin yanında
anlarsın bir gün
resminin yanında ağladığında
suyunu içtiğin portakalın...?


bir makam takılır boğazına
bilirsin ki ; ağlamak faydasızdır
bilirsin o her örtüyü kaldırır
her derdi
çocuksun ya
başlarsın;


hiç büyütmemişsin beni
hiç kurutmamışsın göğsünde
bak yalnızlık vurmuş göz beyazlarımı
bak gözlerim kocaman hâlâ

yeterince çitilememişsin ellerimi
yakmamışsın yeterince kaynar sularda
yeterince örtmemişsin üzerimi
üşümez mi el kadar çocuk
bakma öyle kalın kaşlarla

ölmemişsin işte yeterince!




hiç umurunda mı
düştü düşecek üzerime kayalar
kimse kabul etmiyor ufalanmış taşları
kimse adam yerine koymuyor başı boş dağları

neden demedin hiç
neden hep kandırdın beni
çökerse bu nininler yakar kavurur
neden hep zoraki yedirdin beni
demedin mi hiç
gün gelir giderim ben

doyurur bu seni ölesi !








ToprağınSesi





.