ne kadar sarı biriktirmişim düşlerimden
tüm günlerim sonbahar
ne zaman bir buket papatya yapmaya kalksam
artık beyazlarımdan
umman olur sevdalımın gözleri
bütün karalar beni boğar




biraz mavi
biraz mavi bulsam ah
bulamaç yaparım da abidinin fırça uçlarına
bak sen o zaman sevmelere
özgürlüğe
düşmelere yılkı taylarının arkasına
cirit atmalara onsekizbin aleme




pirim
az olsun tek bir zerre bir damla
kırmızılar allar ver hiç olmazsa
hangi dilberin yürek kanından olursa olsun
karayım elde kalmış sarılarıma
neden benim içim kanamaz
yeter ki umutlarımda pıhtıya dursun




ister ip boyasından
ister kök boyasından
biraz bakır ver istersen
hayallerim siyah karışımıyla alın
gün kuyruğunu sokmadan ufka
bilirim
hisseme kızıllar düşer
böleyim kadim ışığı tam ortasından




pirim
öyle bir tas verdiler ki elime
ashab-ı kefhten çıkarken
oynaşmakta bahşedilen renklerim içinde
aşklar flu bakışlar gri
ne zaman aşık olunur ne zaman ölünür
bir gidip bir geliyor mevsimlerim





biraz beyaz ver mirim
düşen yapraklar hep bana alıştı
tastım gövdeme yapıştı









kasım