evet
ben uranus’um soğuk gezegen
pigme düşlerine sığmam senin
bir tek isim geçmez tüm şiirlerimin içinde
kimselere çamur atmam alane
ve lakin yüreğine girdiyse bir cümle
kalem sende


zaten musa olsaydın asa olurdu elinde kalem
ışık saçardın çamurlara bölenmeden
o kin o karanlık sende
gebereceksin zihniyetinden
erişmen mümkün mü ereğine
sen sanrılarını ben gördüğümü yazarken


evet
ben kasım diğer adım uranus
ülkemi sever demir yollar dizerim
ayar tuttururum milim milim
hizaye getiririm çeliğin en dayısını
sen nefes alırken lokâl aleminde
hafızama kazarım her metalin genleşme katsayısını



evet benim adım uranus
neden mi uranus
boş zamanlarımda gözlemlerim gökyüzünü
teleskoplarım var,delinin birisiyim
sen inanırken fallara
ben amatör astronomlar üyesiyim



bundandır
bu devasa düzlem-i şahanenin
bir yaratanı olduğuna inanırım
dolansız yalansız aracısız
hayranlıkla izlerim sen uykulardayken
nasıl çalıştığını çıraksız



ben ülkeme bedel verdim bindokuzyüzyetmişdörtte
beşparmak dağlarının dikenleri var hâlâ ellerimde
ayıp olmasın diye,başka isimlerle yazdım şiirlerimde



evet ben uranus
senin hayallerinin limit ötesi biri
saygılı turab edepli



genetik bilimlerine soyunan şahıs
bir adet mikroskobun var mı evinde
iyice bak dizilişin şifrelerine
bütün insanlar doğuştan eşittir
eğer sığarsa kuş beynine



evet ben uranus
buz gezegen
nereden gelip nereye gideceğini bilen
ince değerlerin arkasına sığınıp cüceleşmeyen












kasım