Sevginin ve saygının istismar edildiği
Bir toplumda var olmak ömürden sayılırsa
Tek, nefesti yaşamak insanların bildiği
Söz dinleme adına nikâh da kıyılırsa
Uysal çocuk rolünü başarıyla geçer de
Sabrı tükendiğinde aniden ayılırsa
Bağlasalar durmazdı bencillik olan yerde.


İsteğinin dışında kurulmuştu ya düzen
Cahil cesaretinin hışmı ile eserek
Ayağının üstünde durmayı öğrenmeden
Bir çırpıda dağıtıp öfkeyi kusar yürek.
Attığı ilk adımda kopardığı velvele
Enkazı haber veren bir ünlem olsa gerek
Zaten, erken ya da geç beklenirdi zelzele.


İsyan bayraklarını çekmek değildi asla
Herkes ayrı bireyse nerede hür irade
Benimsin dercesine bir de göğsüne yasla
Art niyet taşımayan sahiplenmeydi sade.
Âlem ne der fikriyle utanır hale gelir
Vermek zorunda gibi komşulara ifade
Ailede pür telaş tansiyonlar yükselir.


Kuştan ibret almayı bilebilseydik eğer
Her şartta dimdik duran nesiller yetişirdi
O zaman verilirdi evlada gerçek değer
Mesafeye aldırmaz koşarak yetişirdi.
Asıl Sahib’i anıp, dönseydik özümüze
Yüreğimiz, tarifsiz huzura erişirdi
Güneş, daha manidar bakardı gözümüze.



14 Şubat 2013 / NÜS