Evet ; şiir esas manada nefse hitab ediyor...Çünkü nefsinden arınmayan bir kulun bunları idrak etmesi mümkün değildir...

İnsanın nefsi yemek ye der , yersin. Kalk der kalkarsın ...Yat der yatarsın...İç der içersin ...Ve kötü huyları dürtükler yap dediğini yaparsın....Peki , yarın mahşer günü hesap yapılırken ALLAH taala demez mi ; nefsin ne dediyse yaptın da Benim dediklerimi niye yapmadın ?...
Halkı gören bir insan ; yani eksik peşinde, ayıp peşinde koşan bir insan kendi nefsini göremez .Kendi nefsini de göremeyen Rab'bından perdelidir...Bu yüzden Peygamber efendimiz s.a.v diyor ki " asıl içinizdeki düşmanı yenin"...Çünkü; bütün problem ordadır ...

Şiir içinde "edep" mevzusuna değinmiş ...Doğrudur edep olmayan bir insana ilmin hiçbir hayrı olmaz....

"Hakikatın nurunu aşikare yaydılar"...Bu cümle çok şey anlatıyor .Diyor ki ilme kıymet vermeyenlere boşuna anlatmayın bu ilmi isteyenlere anlatın...İlim kıymetlidir boş yere yaymayın... Normal konularda bile " en güzel söz yerinde söylenen söz ise"
Öyleyse dini hususlarda daha dikkatli olmak lazım gelir...Mevlana diyor ya " körler çarşısında ayna satmayın"...

"Kabuk içinde narı arada zarı gördüm"...Bakın ALLAH taala kulunu nasıl düşünüyor....Dalından kopardığın meyve hemen bozulmuyor , neden ? . Çünkü ALLAH c.c o meyveyi kabuk ve zarla korumaya almış hemen bozulmasında kulum onu yarın yada başka birgün yesin diye...Her nimet insan içindir ancak israf haramdır aynı zamanda israf ALLAH taalanın verdiği nimete karşı nankörlüktür...Ayrıca içi görünmeyen meyvelerle ne ibretlik bir konudur ki, ALLAH taala örtünün demiş...Bunda ne güzel manalar vardır setri avret için... Tabi anlamak isteyene...Her müslümanın görevi olduğu gibi acizane bizde anlatmak durumundayız...

Ve şu yokluk meselesi; ilk insan Hz Adem dir ... Adem yokluk demektir , yani insan hiç olduğunu yokluğunu bilecek ki, var olabilsin....Bu sebeble " nefsini bilen Rab'bini bilir" Hadisi şerifinin manası , gördüğün her insanı kendinden daha hayırlı bilmektir ...Hatta mana itibarıyla bir köpekten bile aşağı görebilmektir... Şimdi hemen akıllara hani insan en değerli mahluk tu diye soru gelebilir....Evet insan en değerli mahluktur fakat, var olmak yokluktan olduğu için nefsi mana itibarıyla bu şekilde bilmektir sadece söylenmek istenen....
ALLAH taala Hz Musa ya ; ya Musa git bana kendinden aşağı bir mahluk getir dediğinde Hz Musa gider, gözü bir zenciye takılır vazgeçer , sonra bir köleye meyleder ondan da vazgeçer ...En son bir yavru köpek bulur boynuna ip bağlar , çekiştirirken Cebrail a.s gelir dikkat et ya Musa ne yapıyorsun der....Hz musa bir an kendine gelir ve hemen ipi hayvanın boynundan çıkarıp kendi boynuna takar...O şekilde tur dağına gider ve der ki; Ya Rab bi , benden aşağı ben varım..............Yani şiir her mısrada nefsi anlatıyor....Dilerim okuyan her arkadaş nasiplenir....

Yemek yedirmek. Selamı yaymak ve böylesi güzel nasihatler ,sohbetler ALLAH c.c nin kullarında sevdiği huylardandır....

Bu güzel ve manidar eseri yazan kaleme selamlar , saygılarımla..........