Açılmıştı Kucaklar


Ne günlere kaldık ya Rab, fitneden geçilmiyor!
Bu milletin kafasında münafıklık hiç yoktu...
Kardeşimiz bile dost mu, düşman mı seçilmiyor!
Bir söyleyin, bunca fiti kafamıza kim soktu?

İyi kötü geçinip de gidiyorduk biz bize...
Aynı Hakk’a inanırdık, uyardık feraize!
Komşumuzda pişerdi de, düşerdi hepimize.
Karnımız hep aç olsa da gönüllerimiz toktu...

Bizden değil bu kokular, dışarıdan besbelli!
Memlekete bulaştıran, dinledim başka dilli...
El sazıyla oynuyoruz eteklerimiz zilli!
Burun sıkmak kar etmiyor, ortalık nasıl koktu?

Televizyon; kanal, kanal kendi kendine söver!
Ulemanın çoğu ordan düşmanlarımı över!
Halk biçare kederinden durmaz bağrını döver!
Görünen tek dost yoktu da düşman ne kadar çoktu?

Dost dost diye sardığımız, başıymış ya çıbanın!
Hiç faydası olmuyor ki, çekilen tüm çabanın...
Ne yararı var sormanın; "düşman kim acaba" nın?
Sırtımızdan vurulduk biz, saplanan bizim oktu!

Kim düşürdü bizi bize, bilmeyen kalmışsa yuh!
Bunları hiç bilmeyende acaba var mı ki ruh?
Bir çoğumuz biliyoruz, bilmeyense bir güruh!
Memleketi karıştıran malum, batı bloktu...

Hiç ummazdık fitne fücür, olmuşuz cin ocağı!
Oysa açıktı gönlümüz, açmıştık hep kucağı.
Öğrettiler vura vura "dünyanın kaç, bucağı? "
Düşmanımız içimizden, yaşanansa bir şoktu!

Antalya-2013/02

TDK:

fitne: karışıklık, kargaşa...
münafık: ara bozan, dine inanmadan inanmış görünen.
feraiz: farz ibadetler, mecburi din emirleri.
fit: birini başkasına karşı kışkırtma.
güruh: değersiz, aşağı görülen, sürü...

Halil Şakir Taşçıoğlu