Biliyorum
kendini yenilemiyorsun güne
suskun kalabalıklar içinde ki
gözlerini dikip avuç içlerime beklediğin nedir?
resim yapamam bilirsin
değişirken gün/ay/sen/mevsimler
boş odalar ki
kekeme harflerle ilerliyorum noktaya kadar
acelen ne
buz erir ve sonra yanar toprak
ve yüreğim çöl
işte bu yüzden kavrulur/yarılır ki
bul çatlağımı sız yüreğime/içime
ve bil ki sevgili;
ten yangınlarında aklın erirken sıcak
kayıp hafızalar içindeyken sen
denize mi yakıştırdın kendini/mavi
boğazımın altında senin izin var
bana bu kadar saçma sus/ma olur mu?
anlatamıyor muyum?
sen/lal bıraktın kelimelerimi
ağzımı dudaklarınla bağlıyorsun
terli ve alıngansın yine
ve saçların
söz dinlemeyen haylaz çocuk haletinde dağınık
cımbızı bırak elinden
kıl dönmelerin sana asi/sana zorba
biliyorum bana alışık değil tenin
toprakların değil mi?
çok bilmiş sen
en çok sen
hep sen ki
bilmiş kelimelerini bırakıyorum ardımda
yüreğimdeki sustu/fısıldıyor yanımdaki
İşte bu yüzden aynada kısa kaldı alnın/yüzün/saçların ki
eksildik güne/üşüdük
apış aranda aklımı ısıt/ateşin kor
ve küllerim belirlesin benden arta kalanı...





(...)