...

(mevzu seni unutmak değil
koca bir şehri gömmek anılara
yani anlayacağın
çok uykusuz geceler biriktireceğim
vazgeçilmiş sabahlara


yanılmışım
derin bir kuyuya saldığım yerde ömrümü
sandım ki Yusuf ısıtacak üşüyen parmaklarımı
ki cüretimden sorgulandığım kadar çocuk
sev-di-ğim-ce günahkârdım

söyle susma
kaç Züleyha artığıydım?


ağladım şarap kızılı
güldüm deli
sustum sabır taşı
silemedi yaban ellerim senden kalanları
“yüzümün çeyreğini sıvazladım”
zemheri bakışlarınla döküldü avuçlarıma
çocukluğumun ölü gülüşleri...)

daha yolun başındasın sen
anlamadın henüz bir gece vakti vurulduğumu
yalnızlık denen illet koymadı göğsünün ortasına bir yumruk
hala sanıyorsun ki pencerendeki gün/eşin ben olduğunu


hele bir kırkım çıksın dağıt anılarını
bir ölünün sende kalan gülüşlerini, mutluluğunu
anlarsın bir gün sende aynaların dile gelip
pişmanlık kustuğunu


şimdi sana
-seni seviyorum" diyen kadın nerede?
ve
-gitme" diye pantolon paçana asılan o masum çocuk
sen öldürdün onu
sen

bir kraldın nazarımda hükümdarlığın arafa dek
şimdi eli kanlı bir katilsin
ve affın yok
y o k...






de_soulmate