rüzgar arkadaş değil
iyi ki çınarlar var...


ıhlamurlar çocuklaşmışlar
defneler erken olgun
havaya giriyorum...


yokuşlarını sallamıyorum bu sehrin
yokuşları beni sallıyor...


kargalar olmasaydı
nasıl severdik diger kuşları...



şeytan aldı götürdü
satamadan getirdi
daha ne istiyon allah’tan...


şiirlerimde hep
kücük harf kullanıyorum
büyüklere yer yok dünyamda...


fasizme karsı
en iyi belediye otobüsünde
omuz omuza verilir ağbi...


degiştirdim:
"halkım çok yaşa"
"anne halkım çıplak"...


ne kadar çocuk ruhlu olsam da
bir sana:
"elma dersem çık
armut dersem çıkma"
diyemem aşkım...


nato’suydun kalbimin
karşılıksız
haksız
ömrümü işgal ettin...


şam ve bağdat...
sen ve ben...
kader arkadaşlarıyız...
haksızlığa ugradık
hepimiz...


cuma pazarında...
annemle...
pazartesiyi düşünüyoruz...


hıyarı bile seçtirmiyor
cuma pazarı esnafı
neyse...
ya donları da seçtirmeseydi...
aile faciası...


türksel beni sesimden tanır
avea’da da sırrım sesimle sonsuz
vodafone’da benim sesim benim şifremdir...
gene de parayla saadet olmuyor ağbi...


cuma pazarı’nda kalabalığa sinirlenmek
varlığını inkar etmektir...
"ne kalabalık ediyon o zaman orda"...



kalbim...
suriye’m...
hep mi haksızlığa ugradın...

bizim bir ortabatımız yok...
bu da doğu’nun büyüklügü...


ortadoğu gibi karışıklığımız...
sevgilim...
bizi bi birbirimize bıraksalar...
mutlu olacağız...


ortada doğu var
kuyu olsa ne yazar...

çengelköy’de...
kışın akşamı...
ya da akşamın kışı...
farketmez...
ikisi de çok özel...

annem hep dizi izliyor...
ben hiç izlemiyorum...
ikimiz de film yapıyoruz...


varoş evleri koyun koyuna uyuyorlar
omuz omuza uyanacaklar...