4
Yorum
4
Beğeni
4,2
Puan
1755
Okunma
Kızgın demirler dağlarken içimi
Aldı götürdü seni beyaz bir gemi
Çatır çatır kopardı seni benden
Sonra kayboldu gitti gözden
Kolsuz kanatsızdım artık
Söndü dünyamı dolduran ışık
Senden sonra kurudu dallarım
Kaldım ortada şaştı yollarım
Kanat çırptım bir o yana bir bu yana
Diledim tüm yollar sana dolana
Bulamadım senden en küçük bir iz
Yoktu o beni sarmalayan masmavi deniz
Bir denizim vardı elimde onu da aldılar
Sonra ıssız mı ıssız bir çöle saldılar
Dediler şunun şurası o bir martı
Sönerse de sönsün varsın hayatı
Bir çığlıktı boğazımda sessiz mi sessiz
Uçtukça uçtum kaldım nefessiz
Düşüverdim dermansız, yeşil bir çayıra
Her yanım kanadı, olmuştu yara
Sendeledim sanki ölmek üzereydim
Ayakta durmaya yoktu takatim
Bir adam şimdi karşımda duruyordu
Ekmek kırıntıları savuruyordu
Korkarak bir parça da ben aldım
Ardından yine güçlendi kanadım
Bir çığlık attım tekrar havalandım
Bu kez bari seni bulurum sandım
Uçarken koynuna beyaz bulutun
Yapayalnızdım yine sen yoktun
5.0
80% (4)
1.0
20% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz