bizler aşkı kaçırmak için sayfaları yırttık

bizler aşkı kaçırmak için sayfaları yırttık
romanlarımız bazı insanlarla sınırlı idi
birileri varken birileri nefes bile alamıyordu
kendimize bile sahip değildik
kendimizden gittikmi geri gelemiyorduk
sarraf dükkanı gibiydi kalbimiz
sadece bakılıp satın alınmayan eskiler
kapısı hep açıktı
çalınmaya bile değerli olmayan yaşamlarımız vardı
sayfalarımız telaşlı adımlarla koşturuyordu
ama hep savaşı kaybederek kopuyordu

yüreklerimiz ırmakken dudaklarımız susuzdu
kuraklık mevsimiydi aşklarımız
sokaklarımızın fotoğraflarını sessizliğimiz çekerdi
tepkisizdi
diğer yaşayanlarımız
bir lokma ekmekle karşılaşınca büyüdük
en büyük acıyıda lokmalarımız çekerdi
çiynenmekten yorgun düşerdi
az olduğundan aşımız
herkesten çok çiynerdik
hem herkesten fazlaydık
hemde herkesten eksik
sessizdik
bardaklarımızın kaşık şıkırtısı olmazsa
şekersizliğimizin yalnızlığı biraz daha tatsız olurdu
yıldızlarımız bile bir birleriyle küstü
biri ağır ağır yanarken
diğerleri karanlığı daha aydınlık anlatırdı
güneşin kalkmasını beklerdik uykusundan
sevgi kurtaracaktı bizi
bizler aşkı kaçırmak için sayfaları yırttık
sayfalar anlamlarını bilmeden yarım kaldı
ıslandı
oysa hiç bir sayfa ıslakkan yüzemezdi

Şairi ve şiirini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

türkmendağlı tarafından 2/1/2013 10:08:32 PM zamanında düzenlenmiştir.