sıcaklığı
yokluğunda bile kalbime dokunuyor
sıranın

kim olduğunu bile bilmeden sevdim seni

ilk tanışmamızdı
size bir soru sorabilirmiyim cümlesi
alnımdaki heycan terleri
size ilk hediyemdi

sonra koşarak sizden uzaklaştım
okadar ateş doldurmuştuki
ellerinizin ellerime ilk değişi
yangınımı dostalarıma boşaltmak için koşturdum kilometrelerce

haftalarca uyku girmedi gözlerime
kapatsam gidiyordun
bilinmez bir yere

haritaya bakıp sana yakışan yerler seçiyordum
öyle güzeldinki
sana yakışan bir yer bulamadım
olsa olsa istanbullu dedim
öyle ya
hem bizim gibi ikiye ayrılmıştı
hemde sevgim gibi
tarihin derinlerinden geliyordu
her renkti

bir ümit koparmak için gözlerinden
aylarca bekledim sınıfının kapısında
varlığımı bile fark etmeden
yanımdan geçip gittin
oysa sana yazdığım ilk şirimi verecektim
ilk aşkım isimli

adın adımın önüne geçmişti
yüzün yüzümün
ismimi soranlara korkuyordum
senin ismini vermeyi

gizli hazinemdin
kimsenin bilmediği
ismini söylediğimde
seni paylaşmaktan korkuyordum başkalarıyla

sen benimdin
yaşadığım bütün acılara
hayatın bana armağanı

seneler geçti hala benimlesin
aşkınla dolu dünyam
artık istesemde değişemem
seni sevmek alışkanlığım oldu
seni unutunca bir parçamı yitiririm

belki karşılaşırız diye
yine geliyorum
seni bıraktığım yerlere
olmasanda ne gam
sen hala yüreğimin sırasında oturuyorsun