...

Omzunda şalı

Revnak hanım oturmuş gönlünün sundurmasına

Bir yaşamın geçmişine sızıyordu

Son fasıldan



Güneşi saklamış bulut

Mevsim kış

Yorgun o manzara aynılıklar ağırlamaktan

Hanımeli, ortanca ,sırcı papatya

Ne çok severdi ilk yazı oysa



Sayrılara ödenen bedeldi takvimde duran

Ve hep acıtırdı giden

Yüzünün gölgesinde unutulmuşluğu ağlıyordu

Aşktı hikayesi yarım kalan



Gözlerinin gümüş çaydanlığında demlenmişti kaybolan

Ne çay içesi var Revnak hanımın şimdi

Ne gidesi dünyadan

Kızdı kısacık bir an

"Dönülmez akşamın ufku"nu yaşatan sese

Nasıl da körpeydi şarkı hiç yaşlanmadan



Doğurgan olur kentlerin rahmi

Umut getirir, kelebek ile serçeyi, gürültünün şenliğini

Cümbüştendir baharın elbisesi

Eteğinde aşıklar

" Yarin dudağından gayrısına yokum" fısıltılarını

Kulaktan kulağa taşır rüzgar

Tepeden tırnağa musallat olurdu yaşam



Düşman kesildi Revnak hanıma aklı

Bir sabah göçüp gitti gönlünün sundurmasından

Aşk olsun sana İlhan Selçuk

Yaş alırda yaşlanmaz mı adam



Gtti Revnak hanım aynadaki yansıdan

Gün düştü şiirden içime

Korkuyorum sana benzeyecek sondan

Bu üşüyen el benim mi

Bulanık düşlere ne vakit mezar oldu beden

Donuyorum bilincimin soğuğundan



Bir deniz olmalı mavi, neşeli bir liman

Ve yola çıkmaya hazır

Haylazca bir zaman

Orta şekerli kahvenin kırk yıllık hatırından

Haber salıyorum sana hayat

Isıt elimi gülüş sıcağına, anlama

Biraz daha

Bir dem daha...



Saadet Yıldırım Ünal