Artık sana "nasılsın?" bile diyemediğim için;
Bu gözyaşları,
Sözyaşları...
Usulca akıyor bak yanaklarımdan boynuma doğru,
Ellerin nerede aşkım?
Bak, baş parmağını özlüyor kirpiklerim...
Aşkım, nerede ellerin?

Deli gibi hesap sorarken bir zamanlar,
Şimdi hiçbir bahanem yok hatrını dahi sormaya.
Yolda karşılaşıp yüzünü görme şansım olsa da bu şehirde
Bahanem yok,
Hakkım yok...
Anla ki;
Hiçbir şeyim yok!

Susmak...
"Sus" demen bana
Beni görür görmez takındığın ilk bakışla
Hiç adil değil.
Bu kadar zalim olmayı o adam mı öğretti yoksa sana?
Bu kadar zalim olma!
Bu kadar zalim olamazsın,
Yoksa seni yanlış mı tanımışım?
Değişebileceğini hele zamanla
Hiç hesaba katmamışım...

Eski bir dostunmuş gibi selam verip
Elini bile sıkamamak koyuyor şimdi bana.
Avuç içinin sıcaklığını unutmuşken
Avuç içindeki teri dahi bu kadar özlemişken hem de...
Yanındaki adamla,
Daha çok yaklaşmanla ona,
Başını ona doğru çevirip
Gülümseyerek elini tutmanla
Hiçbir şey yaşamamışız gibi öncesinde
Hiçmişim gibi...
Birkaç kere ölmemek;
İnan,
İçten bile değil artık benim için...

Silinmek üzere olduğumu hissediyorum dünyadan
Gözlerimden sonra
Vaktimin de dolduğunu...
Birkaç dakikalık ömrüm kalmış gibi
Ama "son isteğin nedir?" diye sormuyor kimse
Düşün,
O kadar şanssız bir idam mahkumuyum.
Düşün,
Son nefeslerimi ardından bakarak veriyorum...

"Aşkım, o adamla gitme...
Aşkım, o adamla gitme n’olur...
Dur,
Ardına bak bir kere
Bana son bir kerecik bak..."

Sana içimden söylediğim şeyleri bile
Duyardın sen hani?
Öldürmeye çalışma artık
Değilim fani...

Ahmet Kastancı