bozuldu yağmurun duası
dağıldı, ayrıldı birbirinden damlalar
ne bükülü, ne üzüntülüydü
ne de derine işleyen soğukluk
her şey olağan gölgelerde yürüyor
olması gerektiğidir belki de
belki de gölgeye karışıp uyumak







sıkıdır gülerken bir kenara yazma isteği
yeniden doğurabilirim acılarımı
ayrılığa aşık yırtılan ağaçlar gibi
sesini al
sesini ver
kaskatıdır suyun sessiz kalışı
durdukça derin






gibi
gün
gibi gece
ne bir oda ne ev ne de ateşi anmadan
sudan geçerim taştan
yok olup rüzgara kül






sıkıdır gözleri ağlayan yıldızlar
güneş ışığından vazgeçip büründüğünde siyaha
belli ki birbirini dölleyemedi hiç bir şey
içimde baş dönmesi
kuşku
yirmi altıncı kez uyku nöbeti


Hakla haksızı ayırt edecek gerçeği görür gibi oldum.Kutlarım.Acaba kafatasına yerleşen karanlıkların aydınlığı ne zaman olacak?
Sevgi ve selamlarımla...

çatısı damlayan evin içindeydi,
kendimden arda kalanlar..

su ve taş

çok yakıştı dizelerine Nani' m.

yağmur zaten hep yoldaş

ama su tek başına bile bence bir dize.

........

En çok gülerken belirir acılar, tebrikler güzel şiire ve yazarına.

Ahh İspanya ne de güzel anlatılmış lacinin dizelerinde...

- terbiyeci bu şiirde ispanya anlatılmıyor ki

olsun, bu aralar bazıları şiirde olmayanı yorumluyor. Her yanıyla postmodern bir tutum. Yok ya postmodern değil, dadaist bir üslup!

Bu ince dokundurmanın ardından şiire dönelim, kanımca burada şiir yazan ama gerçekten yazanlar - daha keşfetmediklerimi de hesaplayarak- çok fazla değil maalesef. Ki benim estetik algım doğrultusunda bu düşünce. Ve sevgili laci sen de bu azınlıktansın. Bir insanı her sefasında severek okumak zordur. Hadi yırtalım tüm ağaçları yapraklarına zarar vermeden.

Başım dönüyor hepimizden
ve kocaman bir yığılmadır bütün sesleri ormanın

herkes başka bir ışıkla doldurur can kafesini
''her su bir su '' oluncaya dek
akar çağlar savrulur

buharlaşabiliriz ay su

cemdir cem

kabul





wewin tarafından 1/27/2013 12:59:20 PM zamanında düzenlenmiştir.

belkide içimizde dönüp duran söylenmeyecek kelimeler vardır
bu baş dönmesi ondandır,,

yeniden doğurabilirim acılarımı

ayrılığa aşık yırtılan ağaçlar gibi

..
her güz yeniden tazelenen çıtır ve kızıl yapraklarda yürürken seni yeniden yaratırım.güz ve hüzün kokar ıslak kaldırımlar, şiire sığmaz gözyaşlarım....

yoksun işte fazla söze gerek yok...

..
kutlarım ustaca ve dolu doluydu...

nöbeti ben devralayım.

Can sıkıntısına dua ederken, yastıkta saçları dağılmış ruhun kırgınlığı hayata..

Daha fazla(sı) haram beşiktekine der gibi, yağmur bile ayrılığa dair...

O karanlıkta dölleneni görmemek de nimettir belki de...Kim bilir..


Kahırla gök kubbe taş yağdırıyor
portakalını kumlu fırtına da heba etmiş komutan kadar,
bir o kadar yaşlı laci gözler..

Saygımla..

yeniden doğacaktır mutlak acılar

devşirme sevdalara ortak paydada

matematiksel yalnızlıklara bilinmeyen

gece soğuk, gece terli, yanaklarımda uyku nöbeti

üşütüyor gidişin bir kenti

yıldızlardan uçurtma yapmış mahalleli çocuklar

ayışığı nöbetini devşiriyor

geride su, kül ve devrik bir ağaç

ağlıyor musun ?

...


ne güzel bir şiirdir bu

teşekkürler Aysu

saygıyla

bu aralar canı sıkkın gibi mi bu asi kızın..

bunu bilmediğim gibi ne zaman yirmiyedinci kez olacak bunu da bilmiyorum :)

şiir?şiiri çok sevdim..