ah hayallerime ışık tutmayan süreyya
mevsimin en keskin köşesinde kalan gençliğimi sunmuştum oysa
gün gece ortası bir yerde
sağanaklar arsında
el yordamıyla sarılan yaralar kabuğa durmadan daha
daha açmadan ilk tomurcuk
çözülmeden daha ilk düşen kar
ve hepsinden öte
içimde
sen dediğim benden öte
kimsenin bilmediği bir ben var
aşk hiçte ayak uydurmuyor söylendiği gibi mevsimlere
sus süreyya sus
aksi olsa
bu vakit
yangın bende ne arar

vakitsiz sağanaklar acıtmış canımızı
soyulmuşuz yani
aşktan üryan sevmeler bozmuş hep başkaldıran yanımızı
anlatma süreyya kimseye
sakla tüm konuştuklarımızı
mahçup törelerin koynundan sıyırdığım bakışlarımı sen yine de hayra yor
hayra yor gecenin kalbinde gezinen ayak seslerimi
ve bu şehre tümden yabancı ıslıklarımı
ısınamadım, alışamadım
yalan yok
belki de babamdan atamdan miras
dağ eteklerine takılı gözlerimi
eskitemedim