denebilir ki
şiirden geliyorum şimdi
sırtımda kambur gibi taşıdığım içlenmelerden
miras diye atalarımdan aldığım hayadan
bahanesiz kaçışlardan dönüyorum

denebilir ki
korkunun yasak kılındığı
dokuz tepeden iniyorum
sevmenin şart koşulduğu vadilere
ürküyorum açıkçası
sevmek bizim için
bir yerde ölmek

denilebilir ki
gidenlerdendin
gelmeyecekleren
gecikenlerden
ömrünü kayalara çapalamış dalgalar gibi çırpınanlardan

olsun

sen yine de konuşma
biliyorsun ki
yağmur süzülürken
alacağım var dudağından

gül yüzüne dönüyor
yine topraklar
yine bahar
yine çiçek
sen bir umut türküsü tuttunduğum
sen bir sevda masalı yutkunduğum
ve sen bir destansın saklımda
saçlarının ucuna asıldığım

hadi sür bu bahar gülüşlerini gözlerime
aşkın tamamlanması niyetine tut ellerimi
ve güneşten önce yak
sana meftun
sana müştak bedenimi