Bazısının dilinde her dem barış türküsü
Derler ki gerekirse verilmelidir tâviz
Bunları diyenlerin yok Allah’tan ürküsü
Sanki terörist haklı, biz hakka mütecâviz
Herşeyi almalıymış terörün elebaşı
Yeter ki dinsin imiş anaların gözyaşı

Oğlunun katiline siz derseniz bey, ağa
O ananın gözyaşı diner mi sanırsınız?
Biz ki bir çağ açmışız son vererek bir çağa
Ya Türk’ü bilmezsiniz ya yanlış tanırsınız
Atamız bir ekmeği üçe dörde böldüler
Onlar ki cephelerde vatan için öldüler

Kurtuluş savaşında çoluk çocuk genç yaşlı
Düşmanların önüne duvar gibi durdular
Hepsi bir ejderhaydı âdetâ yedi başlı
Gözlerini kırpmadan vuruldular, vurdular
Ne analar ağladı ama kurtuldu vatan
Toprak vermemek için öldü orada atan

Şimdi diyorsunuz ki isteneni verelim
Yeter ki ağlamasın artık şehit anası
Kendi ellerimizle ayağına serelim
Her ne arzu ederse ciğerleri yanası
Yoksa Çanakkalede boşamı aktı kanlar
Verip kurtulsamıydık sorarım size canlar?

Kim istemez dünyada, ülkemde barış olsun
Lâkin teslîmiyetse ben karşıyım açıkça
Kim ister tomurcuklar gül olamadan solsun
Sizlere bu sözlerim gelebilir kaçıkça
Ama biz bu uğurda ölürüz, öldürürüz
Ne bir çakıl veririz, ne vatan böldürürüz.


.