Ah, Iraz -Divane gönlüm!
Dinmek nedir bilmez misin
Dur -durak
Ne can kaldı ne akilane
Çekildi can suyu(n)
Döndün Sina’ya
Dön/sen (mi)
Öz be öz Sıla’na


Ah ,Çırağı -Divane gönlüm!
Tut içinde
Yaz baharı ,
Bir düşeş at kalbine
Say mıdır ki kıblene
Akıttığın gözyaşı
Döndü ıssız çeşmeye
Akıver/sen (mi)
Yatağına


Ah , Kırağı- Divane gönlüm !
Gönlü yatılı mı sandın
Gönül bu; konar-göçer
Saydığın kadar
Saymaz ateşini
Doyumsuzluk da harcı
Çekti mi içine
Başlar sancı
Vefayı aramasan bülbülde
Yanmayı ver/sen (mi)
Afaki ötüşüne


Ah, Ez har-ı Bahar-Divane Gönlüm !
Teslimiyet ki hakk’a dır
Sanma ki vazgeçilmezsin
Tarihler nice emsal yazar ;
Nicelerine ;
Dünyasıdır mezar
Aldansanda yalanlara
Varıver/sen (mi)
Varacağına


Ah , Sürçü Lisan-Divâne gönlüm !
Gülen yüzümün arka bahçesi
Yeter; ağu ç/ağlamasın
Gül/sün yüzün
Kır düşmesin telin üstüne
Kalmadı can’ın mahı
Seven sevilende köle diyorsan
Kınalı düşlere yakışır mı Ahı

Haydi karşılıksız öp hayallerini