saçlarımda sırılsıklamdın
ve daha bir zamanlardın
aşağı yoldan bir yılan gibi
kirpiklerimin ucuyla usul usul
ayaklarının altına serildiğimle
kaldım
birgün...

tamtakır kurubakır olmuyor derdin
canlı bir maviyle gel geleceksen
oysa ki böyle işler bu yoksulluğun çarkı
pencereden bakışmaların bu beter ömre bedeli
tatlı sarı ışıklı karın altında dizlerim
uğultusu derin gençliğimin
son dermanıydı
düştüm
o gün...

baldırı çıplak alnımdaki tipiyle meşhurdum
sonuna kadar koşar adım o soğuk ve küçük şehirde
yüreğimin ortadoğusu olduğunu kavratarak serçelere
ve şimdi
bırakıp gitmeyi öğreniyorum mutluluğu buruk evleri
ve şimdi
say ki eşya kamyonlarına bakarak aradım hep
say ki otobüs yalnızlıklarıyla boğazımda düğümlüsün
say ki çıkınımdaki dağılmış ekmeğin üzerinde
gözyaşlarımla tuzlu şımarık katığım
sayma
bu gün...



kağan işçen...