Adı konmamış bir hikayenin kahramanlarıydık biz
Çiçek kokularıyla esen meltemler bendim
Her şeyi çoraklaştıran sıcak çöl fırtınası sen
Çırpamadan kanatları kırılan sevda kuşlarıydık
Az tirajlı bir gazetenin foto romanıydık bekli de


Bir biriyle anlaşamayan iki bulutun şimşeğinde
Henüz fideyken katledilen bir fidanlıktık
Ana rahmine yerleşmeden düşürülen
Sıcacık göğüsten bir iki damla süt içemeyen
Anlına kara bir yazgı yazılmış fötusdu aşkımız belki de

Bir kanyonun iki ucuna çekilmiş bir sicimdi
Üzerinde adım adım alında ter ile ilerlediğimiz
Bize sevda diye sunulan tek yol
Bir kurt gibi içimizi kemiriyordu ihanet
Oysa bilmeden çoktan çürümüştü içimizdeki sevda bahçesi

K â f dağının zirvesinde gizlenmişti bulutlar arasında
Bize aşk diye tanıtılan tüm yalanlar
Uçarken Anka’nın sırtında kırılıyordu kanatlar
Düşüncesizce atılan her yalan ile
Yine hedefe varamadan yarıda kalıyordu hayallerimiz

Bir iki sarılma koklaşmaydı
Bir kaç salise sevgilinin gözlerinde kaybolmaktı
Her sevenin aşk denen yalandan beklediği
O bile çok görüldü yüreğinde papatyalar açanlara
Reva görülen ise Nitro damlatılmış bir yürekti