şiir...



Tutulur turna göçüne katılan türküler
Kolları terli bir sonbahar uçuşur
Süzülürken son sarı kalmış yaprak
Sessizdi terennümler yakamozlar kadar
Asılırken kıyısındaki dudakların eski öpüşme melodilerine



Duyulurdu çığlığındaki asi martıların sesi
Üşürdü güvertesine lodos düşmüş gemiler
Ve dışarısı oldukça ıslaktı
Düşerken yağmurun konçertosu…



Her damla karışırdı şehrin damarlarındaki notasına
Çalkalanırdı sahilindeki kasabalar
Sonrasında hep toprak kokulu sevdalar kalırdı a y a
Ve kahverengi aşk şarkıları emanet edilirdi çıplak caddelere…



Yazılırdı suskun sokakların sessizliğine gizli bir besteler
Tavana çakılı bakışlar akardı nehirlerden
Terk edilmiş kırlangıçların kerpiç evlerine sığınırken yalnızlıklar
Hep karanlık olurdu neşterli sessiz kara geceler…



Rıhtımların uzaktan tuzak kurduğu An/kara… kararırdı
Yitik kentlere soğuk iklimler düşerdi ilkin
Ve…
Ve…
Hıçkırıklar çoğalırdı akşamların siyah hırçın saçlarında
İkindi sonrasında hep mor bir bulut salkım söğüt olurdu özlemlere
Ve üşüşürdü durmadan bu şehre Kızkulesi meczup sevmeler….



Kimse bilmezdi erkenci serçelerin yutkunduğunu
Hatta belki de bir sırdı bu
Buğulu çamların ardına çekilmiş perdeler
Birde şafağın birleştiği kızıl…
Turna göçüne takılmış ayrılık türkülerindeki terennümlerin sessizliğinde….



Uyanırdı eski baş konulmuş uykusuz yastıklar
Yarım bir şiirin eşliğinde
Eski bir çarşaf olurdu rüyalar
Parmak uçlarında okyanus
Kirpiklerde bir deniz yosunu….



Hadi gelinde gidelim rüzgar kanatlı gelinlikli kırlangıçlarım
Biraz Kızkulesi
Biraz düş çizelim
Yedi renk sevişmelerin o eski tebessümüyle…