Adam Gibi

Durdum dimdik durdum
Sonra;
Başladım yürümeye
Bir hayalde
Eksiksiz adımlarla
Adam gibi.

Önüme bakmadan sorgusuzca
Sonumu düşünmeden yürüdüm
Yürüdüm
Adam gibi.

Uzak yolculuklarda
İsyan nöbetleri hiç tutmadım,
Bir gönül koydum ruhumla
Gönlümden
Adam gibi.

Haykırışlarım vardı içimden
Gerçek öykülerimde
Bir ayağım hindi kuşlar da,
Irak’ta, Filistin’de,
Bir de köyümde çelik çomakta
Israrla oyunlarım vardı
Adam gibi.

Yağmurlar yağardı yatağıma
Karlı dağlara şükrederdim
Nefes alıp verirdim nizamına
Yaşardım sırf O’nun için
Bir gövde, bir baş
Fedaydı yoluna
Adam gibi

Çocuktu kalbim
Büyüdü yana yana
Benim derdim sendin
Ruhum senindi, ben sanaydım
Ellerimde iz, gönlümde söz ‘Sen’
Ben elleri kelepçeli er
Ben ruhu sözlenmiş diyarlarım
Sevda dağına yaslanmış
Kor ateşleri üflerim
Yangınlarda eritirim günahları
Gönül huzurumla
Adam gibi

Bir gün bilirim
Beni benden alacak
Vakitlerin en güzeli o an
Sende olacak düşüm
Sen olacak gülüşüm
Yemyeşil ovalardır bana
Sözün gerçeğinde o gün
Ben işte o gün senin için
La diyerek
İster şahadet ister sessiz
Ölürüm
Adam gibi



Ben Allah’a inanan bir adamım
Doğunca bir dağ gibi doğarım
Adam gibi adamdır yüreğim
Allah’a inanmış biri
Kısaca:
Ben Allah’a adanmış bir adamım

09-11-2012
Hayrettin ŞAHİN