dışarıda meşrebi karanlık bir soğuk
lapa lapa yılgınlık yağıyor
düşünüyorum
savsak nağmeler tırmanıyor dilime
ne var ne yok geri alıyorum saati
’su damlası’ demişim bir vakit
şimdi bardağın bile gözü sürahide



yanılmak diyorum
yalnızlık gibi
tek kelimelik en uzun cümle
sana sahne yasak diyorum sonra
basıyorum cigaradan küllüğe


bir çelişki daha yudumluyorum sana benzeyen
karbeyaz bir sessizlik çöküyor ciğerime
umursamıyorum fazlaca
afakanlar borç ödüyor
mahşerî karanlık zamandan tahsilde diye
adı unutulmuş izotip
kaybolası bir umut olarak geçiyorsun günlüğe


kuşlar bile tek kanatlı uçuyor sanki
evham örgülü günler kıraatte
hava hayli kirli
aynada hayli kirli görünüyor teyakkuz örtülü yüzüm
grîli gömleğimle
çözümü zor çapraz bilmeceler gibi
can çekişiyor saçlarım
yüzümde batık gemiler
kendime bile benzemiyorum




taşkın nehirler gibiyim
kim değse tutuşacak
yanıyorum
zaman esrar üç perdeli oyun
ben de nedâmet eksenli fırdöndüyüm
herkes ışıkları yakıyor geceye
karanlık azaltır diye
ben seni söndürüyorum




sığınak dayanmıyor bu aralar
deşifresi zor yeni mahâller aranıyor
uykular bile hazırolda
hamâset şarkıları bozlaklarla bir anılıyor
afrikalı kadınlar gibiyim
her şey başımın üzerinde cirit atıyor




küslüklerimle barıştım, bağrışmıyorum artık
tüm organlarımı bağışladım geçen
alıştım sayılır
- biri hâlâ canımı alıyor-
sadece beynim biraz bocalıyor

nedense daha bir mutmain oldum bu aralar
vicdanî duygularımı vericiye ayarlattım
dâhîli anonslar pompalıyorum şimdi damarlarıma
tüm insanları seviyorum
tüm insanlar yaşasın istiyorum



biri yaşasın diye herkese ölüyorum!..











ToprağınSesi















.