Uzaklardan sesini duymak bana yetmiyor
Aşkın mor akşamında sevişelim bedensiz
Biliyorum, sözlerim, artık sana yetmiyor
Aşkın kor kıvamında sevişelim nedensiz

Saçlarına dola yâr, dola beni her gece!
Örümcek ağındaki beyaz kelebek gibi
Elindeki ruhumu, özgür bırak sadece
Ya da onu gizli sev adeta bebek gibi

Gönül meyhânesinde şarâbım, ol içeyim
Sokakta yürüyeyim ‟Âşığım!’’ narasıyla
Mor perdeli camına bir taş atıp geçeyim
Ve boş eve döneyim, kalbimin yarasıyla

Arzular ve özlemler, var mazimizde solan
Bu doymamış duygular içimde paslanıyor
Koskoca bir ömürdü boş ufukta kaybolan
Maalesef, insanlar çok, çok geç uslanıyor

Yarıda ne kalmışsa, gel benimle tamamla
Bırak hayâl kurmayı! Yaşa ve yaşat beni!
İnan ki boşa zaman kaybediyorsun gamla
Sımsıcak kollarınla her akşam kuşat beni

S / ÂYE (23:56) 15 Ocak 2011 / Tepebaşı / Wuppertal