ince tozlu bir cılga yol geçer her maziden
onun içinde de karınca izi
değerse kiprikleri ilk sevdalının karınca beyine
üflerse borazancı başı kalk borusunu gece
o izlerden gelir yüreğindeki sızı



iskeletler neden çürümez bilir misin maralım
izler taşır kavak ağacının çiziği gibi
ve film şeridine değen ilk ışık
öyle yakar ki seni,ibrahimin ateşi umman
ve yekün’e kadar tanık



nice tenlerin tınısı kalsa da gövdende yapışık
dut bağlamasına benzer,usul usul boğar seni kaba tel kaba yara
düzene girmez daha,çalgın cümbüşün
o kiraz tezenesine alışık



kahkahaların kuru gürültü,gülüşlerin dışbükey ayna
güçlüsün ferman buyuracak kadar
bilgesin;raflar dolusu kitaplara baka baka
konuşursun,el bağlar dinlerler seni
ama;uğrun uğrun ince derdini gizlersin
işte;bir o sızıyı tarif edemezsin







kasım