Bir sabah bir dilenci geldi kapıma,
Temiz giyimli kucağında bir de çocuk vardı.
Halinden belli çok bitkin ve de yorgundu.
Karnın aç mı yemek vereyim dedim.
Ben açlık nedir bilmem ki dedi.

Peki ne istiyorsun diye sorduğumda,
Sustu dondu kaldı gözlerime bakıyordu.
Belki susamıştır deyip su vereyim dedim.
İki gözü iki çeşme ağlamaya başladı.

Ben de kendimi tutamadım duygulandım.
Bir müddet kendime gelemedim durdum.
Sonra kendime toparlayıp gözüne baktım.
Sana para vereyim ihtiyacını gider dedim.
Aşkım parayla satılık değil dedi.

Kafamı yere eğdim bir süre donup kaldım.
Ve son kez sordum ona benden ne istiyorsun.?
Şöyle bir durup kafasını yere eğdi,
Gözleri hala doluydu ağlayamıyordu.
Boğuk sesiyle zar zor kelimeler döküldü dilinden,
Yıllar önce evet yıllar önce çaldığın kalbimin dilencisiyim dedi..