I

Zaman tünelinde tane tane yağmış karlar saçlarıma
Türlü dertlerin durağı olmuş ömrüm
Hayat denen gemim hep sarp kayalara demir atmış
Sevdam fideyken ayazda bırakılmış annem
Umut kuşlarım bir sapana kurban gitmiş

Şimdi yeşil bir vadide ruhum
Bekliyor belki kara toprakla kavuşmayı
Etrafımda birkaç kır çiçeği
Güne bakanlar yönünü bana dönmüş
Gözümden akan birkaç damla kapışmak için


II

Doğduğumda melekler karalarken
Bana verilen o kara kaplı defteri
Neden müdahale etmedin annem
Birkaç mutluluk kırıntısı attırsaydın içine
Benim de gözlerim ekilseydi gülümseme

Sevdayı bir dağ zirvesine bıraktım
Neşemi bulutlara üfürdüm usulca
Kahkahalarımı şimşeklere gelin ettim
Geleceğimi magmaya gömdüm ellerimle
Şimdi sicim ipinde umutlarım parmaklarımın arasında

İnsan özler mi bilmediği bir duyguyu
Sanırım ben özlüyorum
Başımı bir omuza dayayıp saatlerce susmak
Saçlarımda dolaşan parmakların tadını çıkartmak
Gözlerden mutluluğa dair bir damla yaş akıtmak


III

Bakma bana öyle Annem bakma
Biliyorum gerçekleşmeyecek hayallerim
Ben ellerim böğrümde hep üşüyeceğim
Gecelerde uğramayacak uyku perileri gözlerime
Dudak kıvrımlarım tanışmayacak gülmsemeyle

Sus annem sus
Kimseler duymasın kızının ağladığını
Onlar onu hep güçlü biliyor
O ki onların devrilmez çınarı
Fırtınaların yıkamadığı barınağıydı


Annem canım annem
İzin ver başımı koyayım dizlerine
Sende parmaklarını gezdir saçlarımda
Sonra ben dalayım derin bir uykuya
Hiçbir acı hüzün uyandıramasın beni

Hadi güzel annem hadi
Sevdiğim beni fahişe ruhlara satmış
Beni şuh bir bakışta unutmuş
Onun yerine sen annem sen
Onun hiç okşamadığı saçlarımı okşayarak
Uğurla ebedi uykuma annem uğurla