hayrettin taylan



sen gideli bütün masalları ben yazıyorum
bütün perilere sensizliğin,senli dersini veriyorum
bütün ben’leri tanıdı alemin aşk yüzü
değiştirilmiş bir dünya gibiydim, uydum ay ve şem
bırakılmış bir ada gibiydim,dört yanım dert denizin
itilmiş bir kaya gibiydim,yar uçurumundaydı h’allerim
kazanılmış bir zafer gibiydim, barışım senle başlardı
sevilmiş bir yaşam pınarı gibiydim, berrak damlalarında
uslanmış bir aslan gibiydim, yüreğinin ormanında
seni sevmiş kendim gibiydim, aşk içre aşk aleminde
2…
aşkın tutulduğu ay ağacındaydı tutuluşum
tutkunun yutulduğu şem gölgesindeydi unutuluşum
vuslatın kalaylandığı tasalı tastaydı birikmiş umuluşum

ayrılığın muskası var,ayıramadığım benlikte
birlikteliğin kolyesi var,bütün kolları sana akan n’ilimde
kendimi bildim bileli/ bilmiyorum sensizliği
kendimi buldum bulalı / aramıyorum seni
3…

alışılamamış bir varyantın yar bantıydın
yaramdan beslenenleri sarıyordun kinlerinle
ay’ın şifrelerini sunardın “ suna “ kaderinle
şem , nazlarını eritirdin bahtımın kavıyla
imkansızlığım veziri yapıp vizörler sunardın uzaklarına
çaresizliğin çarı olup yakınsak aynalar sererdim yoluna
yoluma dizilmiş yıldızların senli yaşamıydın özlemler arınmasında
bendin, aşktın, gidemeyen gidendin benden

4..
bağışlanmanın bulaştırmasında hasta oldu hayallerim sana
kucaklaşmanın kökünde dal verdi bir günler
mutluluk atlasına rengini veren kavuşmanın kaderindeydi her şeyim
en güzel rastlantısın mahşerimle gitsen de
bu yüzden gelgitlerim aşka mumya, damlaların uyanıştır kendimle