hayrettin taylan


türk şirinde ilk ve yeni tarz…
Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam)




b’ekleyeni b’ekleyen bikri umudun ç’evrimiçi atıfıyım
b’ekleteni b’ekleten zikri ufkun dışavurumcu atisiyim
su’cu su’ca b’ağlatan fikri t’utkunun sinerji şavkıyım
umudun c’an havli, havlin aşk kav’liyim
yaşamanın met’rajında şeridin şehriyim, şehri yok olmuş sevdanın f’ecriyim
vuslatın ç’ölümsü s’onsuzluğunda “kuma “ tane, taneye kum oluşun seyriyim


seni özlemin t’arifi yok,
çaresizliğinin ç’arı yok
y’anımdayken y’angının gül alevi yok
s’ana d’oyamazken aşk ne yapsın, kül ney’e ç’alsın sensizliği
sevdiğine adamaktı hayat, sevildiğine kurban gibi beslemektir bayram
keza bekleyen için her gün ar’efe , her gün sevmek


bir yürek gibi kürek çektim bahtının denizinde
suları delen yunus gibi b’akiliğimle s’akiliğine d’evrimsel s’aldım
damlalarını yazacak su bulamadım, damlan hep büyüktü bütün sulardan
gönlünün büyüklüğü kadar büyüdüm, büyülendim,ıslandım aşk- ı s’alaya
suskunluğun er’deminde içtim m’arifliğimi
son s’özünde ilk kalbim yandı, ilk ömrüm küle gül oldu
fısıldadı sevdanın yer ve y’ar kulağı, onu severek yaşa hayatı
duymasan da olur dönmesen de olur, seni sevdiğim dünya dönüyor