Benim kipriklerim gözüme değil,
hep yüreğime batar..
Bu ahvaldendir ki..
Her ağladığımda gözyaşlarım,
gözlerimden değil!
yüreğimden akar.

Dayan derken bana,sen darmadağın,
ben kendimi toplarken yerlerden..
Görmemen için körebe oynuyorum diye,
kandırdım seni,ama sen buna inan.

Yamalı bohça lisansızım şimdi.
Çok gedik açıldı surlardan,
ha bire ayaz geceler doluyor..
sakın üşüyorum deme,içim bir hoş oluyor..

Kadim yeminler ettim..
Bozamam kasemimin kefareti yok!
Dünya’nın bütün sadakalarını tasadduk etsemde,
Yanarım çok,bütün sevaplarımı versemde./

Yakasız gömlek teni sardı.
Duaya açılan ellerim bütüne vardı,
ben yar’a yaranamdım da..
yaranamadığım bana yardı./

Karlar yağarken bir şubat günü ak kardelenler üzerine.
Gül kıskanır,kan/atır canı çekilir solar ansızın,
gelir yüreğime yerleşir,benim olmayan sızın,
örtme üzerimi alışkınım ben karlara,
sen yeter ki üşüme,donarım ben ikimizin yerine...

Sen yağmura kal,yapraklarınde damlalar,
benim adım kardelen ya..üstümü örtsün karlar.
Seni aşıklar tanır,onlar anlar.
Bense soğukta mutluyum,
açarım hep kar yağdığı zamanlar.//

ynsbypnr_