Ben ne ettim...
parçalandım darmadağın dağıldım...
ateşte dondum,buzda yandım...
acıktım zil zurna,tokluktan bayıldım...
doydum tıka basa,açlıktan ayıldım...
o kadar sevildim ki...taşlaştım..
.
o kadar nefret edildim ki...
ilgiden un ufak oldum...
bola dar oldum,dara bol oldum...
bulundum kayboldum,
kayboldukça bulundum..
başta son oldum,sonda baş oldum.
doluda boş oldumda, boşta doldum...
kolaya hep zor,zora kolay oldum.
Varlığına ulaşamadım
Yokluğuna alışamadım
Peri şân oldum
.
Ne ettim ben?ben ne ettim...
kanadım oluk oluk...ağladım boğuk boğuk...
yanarken hep soğuk,üşürken terledim..
sarhoşu ayılttım,ayığı sarhoş ettim..
akları kararttım,karaları ak ettim..
yusuf’u kuyuda bırakıp..
Züleyha’ya zindanı saray ettim..
.
ben ne ettim..ne ettim ben...
nefes alsam boğulurum şimdi,
boğulurken dirilirim..
uçar her zerrem semaya,
dağılırken yere serilirim.
.
kardelenlerim güneşte açar,
güllerim kardan çıkar kan kırmızı..
kanım bembeyaz akar...
canım çekilirken bedenimden...
dikenler ayak parmaklarımdan çekiler,
bata bata canımın içine...
.
ne acı duyarım..nede sızı...
bu bir şiir değil
belki kader...
belkide alın yazısı...

Yunus Beypınar