Toprağımda mayalanan seni sevmek ve senin için ölmek
Elimde değil ki bu benim, fıtratımda ki gerçek
Ta ruhlarımız birbirini görmüştü ya bezm i ezelde
Benim bir suçum yok o günden beridir bu gerçek

Lâldir ifadelerim tariften yoksun, fani bir defterde manâda çoksun
Yazmaz kalemimde yok mürekkep
Şiir için gözlerinden ilham ç/almam gerek
Ziyası düşecek ki satırlara zayi olmasın bakışlarında yuvalanan gerçek
Cismin soyunurken uzaklıktan azade, kıraatin düşer bu kırık lisâne

Zaten yokluğun değil miydi ki beni şair eyleyen
Bir elimde kadeh bir elimde mey gönlümü sarhoş eden

Müellifi olduğum sözler kırık dökük yığın yığın küllenir
Zahir bu ateş nasıl bir cemredir yüreğimde göllenir
Ben bülbül isem, goncam nerede güllenir

Zatımın sıfatını isteseler Halik-ı Zülcelâl malikimdir
İsmimle müsemma duruşumdan şiirler bestelenir
Gel gör ki sensizim bu ıssız yerde, can tütmez nefes yetmez
Okusam bu edası gözlerinde süzülen lügatimden yoksun şarkıyı
Çeşm i giryan olur g/özlerim,
Özümle temaşa etsem âmâ olmuşum göremem
Şu halime bak da gör sinemde bir ok yaralı kalbim kan gününde demlenir

/Zamana not düşülsün rahik içmişim yâr elinden, zayi olsa tüm mevsimler, istemem hükümsüzdür artık yalancı dünyada ki gülüşler/