Ve ben
Sonbahardan kalan suskunluklarımın içinde güzümü yaşarken
Sararmış yaprakların rengindeki benzime sürdüğüm allığın kızılı ağlar
Hazan mevsimi hiç bu kadar yormamıştı beni yıllar varki;
Issızlıktan bu kadar ürkmemiştim
Titreyen yüreğim hüzne böyle kurak boyanmamıştı
Gözlerimin karasından her dem hüzün damlaları çişelerdi
Ta ki gönlüme yuvalanan minik serçe ürkerek, ürkek
Kanatlanıp uçup gidene dek
Ayaz,
Hasret,
Üşüyen titrek bir ses
Gitme diyemedi/m
Sessiz sedasız şiire dokunan bakışlarımın solgun sureti
Ey hüzün makamıyla örtüşen sonbahar,
Bir aydınlık nehar türküsü söylese lisanım
Yağmur gibi aksa perde perde sükûn
Sükûtum erise o sonbahar bulutlarını taşıyan rüzgar gibi
Savursa ayrılığın mahzunlaştırdığı yalnızlığı
Bahtıma doğsa güneşin ılıklığı
Özlem,
Alıp başını gitse,
Ben özlesem özlemi
Sen gibi bir baharı sararmadan yaşasam
Her duamda dilediğim gibi
Her anım olsa nevbahar
Sen olsan nevbaharım....