]Bir sonbahar sabahı
Sırıksıklam yağmurun
Baslangıcına uyanmıştım
Gökyüzünde mavi rengi kaybolmuş
Keyfi kaçmış
Suratını asmış
Ağlama saati gelmişti bulutların



Ben ne yağmuru hissediyor
Ne de sokakta esen o rüzgarı
Ayaklarım beni nereye götürür bilmiyordum
Seninle her zaman bulustuğumuz parkta
Bankın üzerinde kendimi buluyordum




Yağmur hafiften çiseliyordu
Etrafıma baktım da
Kocaman çınar ağacı
Bir telaş içindeydi sanki
Gövdesinden su damlalarını
Topraga dökmeye calısıyordu
Toprak suya kavusmanın
Büyük heyacanını yaşıyordu



Ben yağmurun altında
Yüreğime yalnızlık birikmiş halde
O koca çınarın gövdesindekı suları
Toprağa bıraktığı gibi
içimdekı yalnızlıkları
Boşaltmak istiyordum sana



Dudağımda hüzünlü bir şarkı
Sensizlik içimde en büyük acı
Tepe taklak düşer gibiydim
Çekip gidişini tekrar izler gibiydim
Yine bu parkta bir sonbahar sabahında
Veda kararı almış ansızın çekip gitmiştin



Ben aynı bankın üzerinde
Anılar gözümün önünde
Ardından dökülen gözyaşlarımla
Yerden yere sürüklenen
Sarı yapraklar misaliydim
Dert yüklü bulutlarla
Birlikte ağlamıştım sanki
Ve öylece şaşkın
Hayallere dalmıştı gözlerim
Akıtıyordum gözlerimden sensizliğin selini
Yine seni çok özlüyor
Sonbahar sabahında
Yağmur misali sana ağlıyordum
Sensizliğimle kanıyordum
Oysa sen bilmiyordun
Bilmiyordun


MELTEM KINIC



şiirime sesiyle hayat veren Hasan Dağ abime sonsuz teşekkürlerimi sunarım saygılarımla