bulutlardandı öykümüzün anlamı
anı anını tutmazdı birbirimize bakışımızın
sende ilkyaz sonsuz
bende sonsuz ilkyaz
ortada hüznümüz...

yürüyüşünden ötesini bilmem
duruşundan berisini
attığın adımla soluklanıyorum
aldığın solukla adım adım
sana kendimden yakınım
kendime senden uzak
kendimi unuttum
seni yaşıyorum
konuştuğun kadar susarak
...
ve konuşarak öleceğim
sustuğun her yerde...

sayıklardım konuştuğumuz sözleri
yaşasın diye aramızdaki tarih
seni
senden de
kıskanırdım
ve avunmak için:
kendimdeki sene sarılarak
yeni adlar bulurdum acılarıma...

terli bir aralık öğleninde
sesin kalabalık bir çarşıda
kısa kesti ayrılığı
sen kavuşmaya kıyamazsın
biliyorum
ondan böyle hep uzak gölgelerde
baştan savma bir hayattın
bense derli toplu bir dağınık
bütün bir arayı sözcüklerle dolduran
ayrıntı avcısı...
her ayrıntın ayrı bir bütündü
güzelliğin kadar bölündüm
bitmedim...



kağan işçen...