Gönlümün deryasından süzülürken hüzün
Bir avuç çakıl taşı bıraktım rüyalarımın eteklerine
Mum ışığına düğümledim kederlerimi
Yokluğuna yüklüyorum ahımı
Maviye bulanmış sükûtu asıyorum gecenin kirpiklerine
Med -cezirlerime gizlediğin
Sadakat yeminlerini yıkıyorum ayışığında
Az önce ıslak vedayı bıraktım kapının eşiğine
Küflenmiş yüreğin temizlenir
Avunursun keşkelerle

Rahat bırak gecelerimi
Asılıp durma düşlerime
Gönül yaramın dikenlerini çıkarıp
Bir avuç deniz tuzu basıp
Kanamayı durduracağım
Sonra sevdayı yaralayanların ocağına
Darağacı kurup
Zaman sinemasında başa saracağım filmi

Mevsimsiz yağan kar gibisin
Ne zaman donduracağı belli olmayan
Oysa adım bahar benim
Bu yüzden kışa hazırlık yapmayı unuturum
Eskimiş sandıklara atılıp kilitlenen
Sararmış mektuplar gibi kurudu cümlelerim
Herkes anladı
Bir sana anlatamadım derdimi
Bensiz kal şimdi o viran şehirde yasımı tut
Mor dağlara yaz hasretini

Benden sonra ağlasın şiirlerin yazmasın kalemin
Say ki avuçlarından akıp giden bir su damlasıydım
Tut ki öldüm vefasızın elinde
Ölümümün üstünden kırk gün geçmiş olsun
Uzun bir zaman dilimi
Yas bitti değil mi
Hatırlamazsan benli günleri inan kırılmam
Aldırmam vefasızlığına istesemde ağlayamam
Duyguları yoktur -bu yüzden-

İncinmez ölülerin yüreği



DENİZ_DERYA35