Şimdi sen yağmura yatırırsın sözlerini, çıplak
Ben, karlı yollarda yumuşak bir döşek ararım uzanmak için
Senin sözcüklerin benimkinden evvel üşütür
Az farkla yakalanırız gribe
Bir küçük fasılanın lafı mı olur kederde?



Senin şehrine dün düşmüştür ilk kar
Benimki ayaz yapar ısrarla, dağlardan göz kırpar da yüzüme
Soğuğunu bilmem mi sandın?
Hiç kış yaşamadım mı evvelden?



Camı aralık bıraktım
Aralık cama hapsetti gözlerimi
Duman altı bir sessizlik bu
Boğuk boğuk öksürüyorum sadece
İyi dileklerimi sunarken içimden nikotine
Başımı döndürüyor sinsice
Yalpalıyorum.
Sanmıştın ki senin ayağın kaymıştı önce
Gördün mü bak, yanıldın!



Dışım gül bahçesi, içimse diken
Dokunan ‘’ne güzel kokuyorsun!’’ diyor
Şaşırıyorum.
Görünmez olmak düşüm yanlış zamanı seçmiş belli
Ne güzel kanıyorum halbuki!