Ellerime bakıyorum yine farkında olmadan
Bir yandan; başparmağımı kemiriyor dişlerim
Orda saklıymış gibi tüm cevaplar evirip çeviriyorum onları
Önü arkası; ötesi berisi…yok gerisi.
Ezberimdeki duaların amini eksik kalıyor
Ya da amin diyorum duamı unutup
Bir terslik var bu işte aklımın almadığı



Boş saksıları suluyorum günde birkaç kez
Dikmeyi unuttuğum çiçeklerin serpilmesini bekliyorum
Kırdığım vazo sapasağlam duruyor karşımda
Sen vazoyu okşuyorsun yüzümü okşar gibi
Rüya olmasın diyorum
Rüya olmasın
Sonra
O meçhul arabadan inip yanıma geliyorsun
‘’geçmiş olsun’’ diyorum
Yüzünde bir şaşkınlık
‘’hasta değildim’’ diyorsun
‘’öyleydin’’ diyorum
Yanımdan geçip gidiyorsun
O an donuyor fotoğraf karesi
Islak bir sonbaharı yırtıyor adımların
Ellerime bakıyorum yine dalgınlıkla
Hayat çizgim biraz kısalıyor.



‘’başını yere eğme!’’ diyor sesin
‘’eğmem’’ diyorum ‘’eğmedim’’
Sonbaharı çekip alıyorsun ayağımın altından
Soğuk bir kış dekorunun ortasında kalıyorum
‘’rüya olsun lütfen’’ diyorum ‘’rüya olsun’’
Ayağının altında eziliyor kar
Yüreğim ağırlığından eziliyor.



Zihnim zamanda gezinirken, bir kuş havalanıyor penceremden
Bakmıyorum.
Sadece;
Albatros olduğunu hayal ediyorum.
Ellerim birbirine küsüyor.