I
Öyle Bir Yorgunum Ki Kayra,
Üç Günde
Yedi Tepesini Taşıdım Sırtımda Sanki İstanbul’un.
Hiç Sonu Gelmeyecek Sandığım
Miskin Zamanlarımın Sonrasında,
İlk Defa Bu Kadar Huşunda Oldum Sabah Ezanının...
Bu Rahvan Halimden
Şikayet Ettiğimden Değil İnan Hiç Birşey.
Dualarının Ucuna Bağladığım Bir Zafer Bu
Yangın Renkli Saçlarının Ortasında Ki Ayrığım,
Görmediğim Gözlerinin Kenarında Bağdaş Kurmuş
Mutlu Bir Tebessüm Kırığıyım...


II
Yalnızlığımın Kenarına Gel Kayra
Arınmış Bir Geçmişin Pişmanlığında
Sana Seni Göstereceğim
Kurduğum Düşlerin İzini Sürelim Beraber
Sana Hiç Dokunmadan
Yalınayak Geçeceğim Güzelliğinden
Gözlerinde Ki Zifiri Törenlerin Sonra/Sızı/Yım
Tüm Kayıp Şiirlerini
Saçının Sarısına Ki Duvağa Hicvedeceğim
Uzat Ellerini Artık
Sadece Parmak Uçlarından Öpeceğim…


III
Gidiyor Musun Kayra
Daha Bir Merhabanın Kıyısındaydık Oysa
Hükmü Anlatılmaz Ki Senli Zamanların
Kal Biraz Daha
Aşkı En Sona Bırakıp
Havadan Su’dan Konuşalım
Bir Adım Atarsan Ölümü Öp Kayra
Çayım tavşan kanı
Bekle Biraz Daha
İki Lafın Belini Kıralım…



Faruk Civelek