bilinmez bir boşluğa atmışım kendimi
düştükçe vurur sancısı aklıma sensiz kalışımın
her vazgeçiş,eceli takar boynuma vakit kaybetmeksizin
satır aralarımdaki ayaz buz kestirir karabasan parmaklarıma

sana dair yazacak çok şeyim var benim
aklıma deli bir dalga gelir çarpar yokluğundan
bir gerçek ki o boşlukta örselemekte sinsice acımı
gözbebeklerimde hasret alenen büyümekte


bizim buralarda sabah oldukça üşengeç
hatra düştüğün yere güceniyor zavallı güneş
belime dolanan rüzgara inat bir kahkahalık duygu azad oluyor ruhumdan

çok geçmeden hayat denen illet sızıveriyor sabrımdan...






sorgular can alsada yetiyor ecel için
yaban bir hakimiyet dem veriyor zulamda
ele yar olacak herhangi bir hayal konuyor ellerime
titremeye meylederken çığlıklar gecenin manşetinde




bana bir kere yar demişliğin yok oysa
biçare aklıma çizdiğim silüetti varlığın
yüzün mehramıma daldıkça büyüyen bir muamma
biraz göz yaşı,bir kaç melankolik şarkı olur varlığın sonra...


kendimden vazgeçeli çok oldu
sert bir iki cümle ile kestim hayati damarlarımı
bu içimdeki karanlığın ardı sıra sürüklediğim bir kendim

her akan gözyaşında boş yere umduğumu
çok geçmeden avuçlarıma indiğinde ögrendim.

her isyanda bir damla tebessüm oldun bu boşlukta
ben seni o zamanlar daha çok sevdim..






GG

















...