Ela gecelerde uğruna gözyaşları döktüğüm

En izbe köşelerde adına şiirler dizdiğim

Utanmadan adını sayıkladığım

Bir yaprak gibi yüreğine döküldüğüm

Evler kurduğum yeşil gözlerinde

İkamet ettiğim yanaklarında

Adresim olan, barınağım.

İzmir oluyorsun bana bir an

İncir reçelim diyorum

İzmir reçelim oluyorsun.

Seni sevdiğim kadar İzmir’i seviyorum

İzmir üzmüyor seni

İzmir üzmüyor beni

Bu sakarlık bana yakışıyor

Bu akarlık boz bulanık sana

Bu aşkın gideri yokmuş artık

Ederi canmış bilesin.
Seni seviyorum bilesin.

Leyla oldum sana,
Mecnun olsan ne yazar

Bir mesnevide buluşuruz belki

Kahramanı oluruz zamanın.

Yaşarız azar azar.

Aklımı zayi ettim uğruna

Kalbimi saldım ardına

Kendimi aldım benden

Tereyağından kıl çeker gibi

Canı bedenden alır gibi

Kendimi kattım sana

Canımı attım sana.

Etimi kemiğimi at çöplüğe

İşe yaramaz artık bilesin

Çürüsün karışsın toprağa

Ne yapsam geçmiyor sensizlik

Bu ne bela bu ne Ela?

Canım acıyor bu ne ensizlik

Bu ne densizlik…

Misli yok bu acının

Çaresi yok bu derdin

Eti tırnaktan çeken bilir
Seni seviyorum bilesin.

Adını yazdım kara kaplı kalbime
Kara saplı bir bıçak ile

Öp öp geçmez bu yara

Bitmez bu kanama

Alnıma değen kalem

Yazmış seni bana

Geç ama erken

Uyanırken…

Alnıma değen kalem

Çizmiş seni bana

Vakit varken.

Doya doya yaşa

Kana kana iç

Yana yana sev.

Cansın bilesin.

Sen orada giyeceksin siyahlarını

Ben burada giyeceğim beyazlarımı

Ayrılığın adını

O zaman tadacağız.

İki yabancı ceset gibi

Birimiz yerin üstünde

Diğerimiz yerin altında olacağız

Fark etmeden birbirimizi ağlayacağız

Gözyaşlarında buluşacağız

Belki de ölünce kavuşacağız.
Seni seviyorum bilesin.

Umut yok artık
Kendine iyi bak diyorsun

Ben sensiz nasıl bakarım sana

Gözlerinsiz ellerinsiz gülüşünsüz

Kurşuna ver beni namluya sür beni

Uçuruma sürükle, gözlerine

Kaybet beni

Yok et.

Hiç et.

Umudu kaldırma rafa

Ah bu ne kafa!


Çetin yolardan geldim sana
Kuyulardan geçtim

Dağlardan aktım

Çöllerden aştım

Ummanlarda boğuldum

Kumlarda zerrelendim

Semada ufalandım da geldim

Azaldım da geldim

Bittim de geldim

Yittim de geldim

Gittim de geldim.

Kolay değil sana yolculuk
Olay değil...

En uzun yoldan geldim

Camlı yoldan geldim

Buzlu yoldan.

Kanlı yoldan aştım

Dikenli yoldan.

Sapa yoldan kaptıra geldim kendimi

Sana sapa geldim yalpalayarak geldim.
Seni seviyorum bilesin.

Tek kaldım yeryüzünde sanki

Bir başıma

Âdem yalnızlığıdır bu

Havva uzak diyarda…

Dağlar yıkıldı da ben kaldım altında

Canlar yıkıldı da ben kaldım altında,

Ağırmış insan eti

Sağırmış dünya cemiyeti

İnsan tek kalınca anlarmış

Kim bulmuş aşkta afiyeti

Tek kaldım yeryüzünde sanki

Bu suç benimmiş sanki!

İlahi!
Bu nasıl bir aşkmış içimde.

İri dikenler var kalbimde

Ayrılıktan gelen.

Batar kanar kanar batar

Dikenler var kalbimde

Sensizlikten kalan.

Ucu sivri, iri mi iri

Yâre batar yara olur yeri

Meğer yar eliymiş yine merhemi...
Vardı elbet bunun da hikmeti?


Ne yana gideceğim şimdi ben sensiz

Yönüm sendin

Hangi rüzgâra bel bağlayacağım şimdi

Yelkenim sendin.

Açıl da kapıl aşkın dalgasına
Saçıl da yıkıl aşkın rüzgarına
Rotam sensin.
Aşkımsın bilesin.

Dahası var bu aşkın

Ötesi…

Öpülesi yanı daha var

Kanayası…

Gidesi yanı olacak daha

Kalası…

Bitesi olacak bu aşkın

Doğası…

Hep olası yani

Hep yaşayası…

Esu demiştim ya

İşte bu da aliterasyonu

Modası…



Aklıma geldin yine

Gittiğin yok ya!

Neyse!

Şu üç günlük dünyada

Dört günlük mutluluğumdun.

İki kişilik dünyamda

Tek kişilik sevdiğimdin.

Özür dilerim senden

Kalbine vermiş olduğum geçici üzüntüden dolayı

Kaç gidiş biriktirdin kalbinde

Harca harca bitmez

O kadar çok gittin ki

Bir kez kalmana bedel.

Seni seviyorum bilesin.

Ğ gibi yalnızım sahipsizim öksüzüm

Ben bu alfabenin yetimiyim.

Bul beni desem bu şiirin içinde

Bul desem senin içinde

Ödülüm olur musun?

Benim olur musun?

Varsan yaşıyorum bilesin.
Yoksan ölüyorum bunu da bilesin.