Mavi gözleri batarken dünyanın
Yıldızların ışıltısı karanlıkla birlikte doğar uykudan
Her biri gecenin yetim çocuğu
Yalnızlıklarının hikâyesini parlatırlar gözlerinden

Bulutlar yıldızların yol arkadaşıdır
Damlalar bırakırlar gözlerinden saçlarımıza
Ne kadar çoğalsa da deniz olmaz damlalar
Çoğullar içinde tekliktir oyun arkadaşı

Her kayışı ölüm öpücüğüdür
Kasaba hüznü taşırlar yüreklerinde
Ne çoğalıp deniz olabilirler
Ne eriyip buhar
Asılı kalırlar sonsuza kadar tek başına
Hayata tutunamayanların tek dostudur yıldızlar



,,,,,,,,,,,

Her bir yağmur tanesi
Ayrı ayrı düşer
Ne biri ötekinin yoluna çıkar
Ne de diğeri düşerken diğerini yalnız bırakır
Ta ki yerde bir çukur görene kadar
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,



Güle diken
Yakışır diye mi?
Yoksa
Dokunanın parmakları kanasın diye mi?
Konmuş

Şiire gül
Koksun diye mi?
Yoksa kelimeler kuruyup
Dökülsün diye mi?
Konmuş
,,,,,,,,,,,


Doğdum önce saçlarımı giyindim
Sonra sakallarımı
Arada bıyıklarımda misafir oldu
Ben farkında olmadan
Büyüdüm

Önce saçlarım döküldü
Sonrası mı?
Sakallarımın dökülmesi için
Ölümü bekliyorum
Şunun şurasında iki kıl arası mesafe yaşam


,,,,,,,,,,,

Yaşıyormuşsun diye soruyorlar
Yaşıyorum elbet
Kaç kişi konuşur diktiği ağaçla
Kaç kişi ağaca isimler verir
Kurumasınlar diye sarıp sarmalar
Kaç kişi ağacının güneşe uzamasını izler
Evladı gibi

Yaşıyormuşsun diye soruyorlar
Yaşıyorum elbet
...Yaprağın güneşle kavuşmasını izliyorum baharda
Sonbaharda avuçluyorum yere sert düşmesinler diye

Seviyorum be
Seviyorum dercesine değil
Gözyaşlarım tek düşmesin diye
Diğerini hemen yanına gönderecesiye

Seviyorum be
Sabahleyin uyandığımda yanımda olmadığı halde
İlk ona merhaba diyesice
Hiçbir sözcüğüm ziyan olmasın diye
İlk ona bakışımı yollayasıca

Yaşıyorum elbet
Yaşadığımı bilmese de
,,,,,,,,,,,,,,

Babamın evine giriyorum
Babam olmasa da
Sahiplenmiş
Anılarını bırakmış her tarafına

Babamın evine giriyorum
Babam olmasa da
Sesini dinliyorum
Sesini hiç duymasam da
,,,,,,,

Bana soruyorlar nerelisin diye
İstanbul diyorum
Nerede doğdun diyorlar
İstanbul diyorum
Nüfus cüzdanıma bakıp şaşırıyorlar
Sevmeyen nereden bilsin ki
Âşık insan
Sevdiğini gördüğü yerde doğar