KIŞ SEVMELERİ BİR MEVSİM


Geçerken iki kişilik gölgeler kaldırımlardan
Kör pencerelerin sağır duvarları susardı akşam olduğunda
Titrek alevlerle raks ederken ayrılık lambalarda
Kanardı şarkılar örtülü perdelerin gerisinde…


Omurgası dünden kırık bir şehrin sızısı kalırdı sokaklara
Gardiyan kesilen geceler neşter vururken uykulara
Erken uyanırdı uykusu harap olmuş erkenci serçeler
Gökte haber taşıyan bir tutam turna geçip giderdi
Daha demin gibi senin gidişini anımsatan…


Önce karanlık çökerdi siyahıyla mil çekerken gözlere
Grisindeki bulutlar saklardı hep yıldızları
Oysa az sonra onlarda ağlayacaklardı düşerken yerlere
İsmi bilinmedik şehirlerin üzeri yaşarırken
Kalın romanların arasında kurutulan güller bahar bekleyecek…



Uzak ilkbaharların sıcaklığı sığınacak kim bilir belki bir şiire
Mısraların sonunda sarkıtlar ve buzlu hatıralar uzayacak
Gidilemeyen yolların uzaklığı gibi….
Çöküp katmerleşen esmer hasretlerin üstüne



Islak ceketliler
Sokak şarkıcılarıyla bir olup
Dökülecek sonbahar sonrası sevmelere
Şahitlik edecekti
Akardiyoncu ve tüm kemancılar
Susarken herşey bir kenarda
Bir gece vakti söylenecek en güzel aşk şarkıları
Derinden bir suskunlukla….


Raylarındaki kara trenler
Seferindeki son vapurlar
Çakırkeyif bir liman
Ve hepsinde bir duman
Tıpkı kırmız tuğlalı çatıların zirvesindeki bacalar gibi


Kurum dökülürdü hep kış günü yaklaşırken gök/yüzümüzden
Bir yanımız yalnızlığa gebe
Diğer tarafımızda hep kar mevsimli bir ayrılık
Üşürken her yanımız
Ne kadarda beyaz sevmiştik sevişirken tenimiz…