Kıskanırken ay güneşi aydınlık onun diye
Şimdi kendi ışığı canını yakıyor
Güneş sönüyor ay donuyor
Hayat ise farkına varmadan soluyor
Bir ihtilal oluyor geçmiş beynimde
Ellerim yüzüme gidiyor
Bir zamanlar senin okşadığın tenime dokunuyor
Uzanıyorum önümde duran aynaya
Bu gördüğüm ben miyim ?
Hayır zaman bu kadar hızlı akıp geçemez
Hele ki bana haber vermeden mümkün değil

Yalan söylüyorsun ayna
Sen bir yalancısın bu ben değilim
Nerede pembe tenim
Al al yanaklarım
Parlayan ela gözlerim
Onlara perde olan kirpiklerim
Kirazı andıran dudaklarım
Sevdiğimin öpmeye doyamadığı
Hayır bu ben değilim
Yalan söylüyorsun ayna

Elimden fırlatıp atsam
Yok olmaz batıl inançlarım da var benim
Ya kırılırsa yedi yıl uğursuzluk
Bunu kaldıramam biliyorum

Olamaz ellerime ne olmuş
O ince uzun kırmızı ojeli parmaklarım
Kalmamış eski halinden eser
Neler oluyor bana bu gün
Kendimi ilk kez mi görüyorum sanki
Ninemi hatırladım
Saçlarımı örerken hep böyle kal derdi
Söz vermiştim öyle kalacaktım
Ya şimdi
Saçlarımı istila eden bu aklar da
Neyin nesi
Uzak dur ayna benden uzak dur
Sen yalancısın bana yalan söylüyorsun

Bu da ne şimdi ?
Gözlerime ne oldu
Nedir bu yaşlar yanaklarıma süzülen
Yasaklamamış mıydım size ağlamayı
Demedim mi bu zayıflık diye
Ellerim titriyor kalp atışlarım hızlandı
İlk kez aşkı tadan bir kız gibi
Oysa ben
Evet kabul ediyorum
Nineme verdiğim sözü tutamadım
Ay güneşe teslim ederken yerini
Gün be gün erirken beni de sürüklüyordu
Teslim oldum her inkara rağmen
İzlerini bırakıp giden zalim yıllara ....