2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1267
Okunma
adam karanlık bir sis gibi dağıldı sokaklara
köşe başlarına ,tüm aralara
ara caddelerine yaşamın
sancıları büyüdü daha
geceler büyüdükçe içinde
kimse anlamadı onu
sevdiği şarkıları mırıldandı kimi kez
ezberinden birkaç dize şiir
kimseye anlatamadı
ya da kimse anlamadı onu
geceler büyüdükçe içinde
içinden çıkılmaz oldu
yaşamın hain labirentlerinde
savruldu durdu
oysa o neler umuyordu
adam karanlık bir sis gibi dağıldı sokaklara
kaleminin ucunda sözcükler sustu
sustu durdu hep
konuştukça
anlamadı hiç kimse zaten
soğuk bedeninden üşüdü taşlar
artık üşümeyecekti gün doğarken
Haluk Yolsal
Cevap Yaz