Ben rüzgâra aşığım, kokun gelir içinden
Bırak deli esmeyi, savrul da gel sevgilim.
Misk-ü amber yayılır, başak sarı saçından
Dök yüreğin güneşe, kavrul da gel sevgilim.



Adanmak mı benim ki, kimseyi görmez gözüm,
Söyleyemem derdimi, kadere sökmez sözüm,
Bağbanında yoktur hiç, ağacım, tozum, izim
Dalın kolun olayım, devril de gel sevgilim.




Adını suya yazdım, kıyına doğru aktım.
Yüzüne bulut çizdim, rahmet kadar da paktım.
Dünya yalan, aşklar da, seni göğsüme taktım.
Yönün kıblen neresi, çevril de gel sevgilim.




Bazı gün nefret ettin, bazı gün kucak açtın.
De hele bana, neden; sevgimi döküp saçtın.
Alan alır aşkını, vefasız kula kaçtın.
Yol yakınken toparlan, kıvrıl da gel sevgilim.




Yazar mı kitabında, daim hamlık aramak,
Mazlum hakkını yemek, örtbas edip, yaramak,
Dar çerçeveden bakıp, mimleyip de taramak,
Neşe’ni yere saçma, doğrul da gel sevgilim.





Neşe CÖMERT
29Kasım2012