Gözlerim arar her gün, evimin direğini,
Bedbaht olmuş kalbimle, aşk’ta toydum ağladım.
Hasreti yere vurdu, özletti yüreğini,
Resmine bakıp bakıp, vuslat saydım, ağladım.


Sevmek iç yakan kormuş, evvelden bilemedim.
Kora düşen yanarmış, külünü elemedim.
Vermesen de alırmış, derdini çilemedim.
Yoluna bakmam dedim, ondan caydım, ağladım.


Sağanak vurmuş göze, gözyaşımı silmemiş,
Üstüme çöreklenen, kederleri salmamış,
Hakime danışmışta, kurtuluşum kalmamış,
Kalbime ger okunu, telde yaydım, ağladım.


Annemi dinlemedim, meğer çok da haklıymış,
Bıraktım kollarına, ömrüme yasaklıymış.
Aşk gelince sarhoşmuş, insan her an farklıymış,
Deli bir kısrak gibi, küçük taydım, ağladım.


Anladım geç de olsa, değerim bu kadarmış.
Paylaşmadan sevgiyi, aşka nasıl adarmış.
Sonsözüm eklenince, hüznü alıp tadarmış.
Ölüler mezarına, attın, zay’dım, ağladım.



Neşe CÖMERT
28Kasım2012